Święto żonkila

 I proszę bardzo, jak Francuzi potrafią cieszyć się ze swoich kwiatów.

 Od 28 do 29 kwietnia w naszym Le Chambon sur Lignion

 trwają obchody na cześć zółtego kwiatka.

 Pomysły są zaskakujące, zważywszy wysiłek włożony w wykonanie takiej dekoracji. A wysiłek ogromny, ponieważ od tygodnia wieje, tak przeraźliwy wiatr,że czasami ciężko ustać, a żonkile kładą się dosłownie przy samej ziemi. Wiem, bo i ja byłam na łące.

 Ale, czyż nie było warto?

 Główna fontanna w centrum, też odświętna... kwiaty na fontannie

... i w fontannie

A każdy starał się udekorować cokolwiek się dało...

 Sklepy też nie ominęła żonkilomania.

 A tu najtrwalszy i największy żonkil jaki udało mi się sfotografować.

Pozdrawiam więc wszystkich żółto - żonkilowo i bardzo serdecznie witam Wszystkich odwiedzających mojego bloga. 

Najpierw był jeden...

Najpierw był jeden...

 A potem... to muszę koniecznie Wam kochane pokazać. 

Na którymś blogu widziałam takie morze krokusów, 

wielokolorowych, cudownych.

 Moje pola żonkili zachwycają mnie za każdym razem, jak je widzę. 

Więc koniecznie chciałam, abyście i Wy je zobaczyły.

A mój Guzik po prostu oszalał.

Będę płakać....

Jak zobaczyłam to rano, to nie wierzyłam własnym oczom, to chyba niemożliwe,

no niby wiem, "kwiecień plecień", ale żeby aż tak!!!!!!!!!!, a z każdą minutą było tylko gorzej.

Same wiecie, jak chuchałam na te moje kwiatki, a one po prostu toną, w tym białym puchu   
            i ja nic nie mogę im pomoc, nawet przykryć czymś, otulić  - nic, nic...

A tu odkopałam zieloniutką trawkę, jeszcze wczoraj wygrzewała się w słońcu.

Pozostało więc zakasać rękawy, a właściwie rękawice.
Chyba za dużo było tego zachwytu górami.

Ale mimo tego śniegu, bardzo dziękuję,że tu zaglądacie i wielkie ukłony za komentarze.

Same nowości, czyli krzyżyki i Alpy

Ale po kolei; muszelki kolorami wyszyłam tuż przed świętami, 

teraz zostały mi niewdzięczne prace,

 czyli obwolutki, ale już nad tym pracuję.

I największa dla mnie niespodzianka. Moje dwa powyższe obrazy pojechały do galerii w Lyonie. Nawet boję się jeszcze cieszyć...

A to poniedziałkowa - jeszcze świąteczna wycieczka. Alpy, Alpy, Alpy. Z naszego kuchennego okna o wschodzie słońca widać 4 szczyty, są malutkie, ale widoczne. Te tutaj przerosły moje wyobrażenia. Są ogromniaste.

A to Mont Blanc. Mnie zaczarował. Do tej chwili nie byłam zwolenniczka górzystych terenów,

 ale to...to zupełnie coś innego. Potęga i siła, i nieskazitelne piękno.

Malutki baranek ma złote różki,

pilnuje pisanek na trawce z rzeżuszki,

gdy nikt nie widzi chorągiewką buja

i cicho beczy wesołego Alleluja

życzę wszystkim cudownych i spokojnych  Świąt Wielkanocnych

Niedzielne dekorowanie

 Galeryjka jajkowa już na swoim miejscu, przynajmniej mam taką nadzieję... 

chociaż jest jeszcze czas na zmiany.

W niedzielę w naszej kuchni zawisła gałąź, którą przyciągnęłam- dosłownie przeciągnęłam, bo jej wielkość nie pozwoliła mi jej donieść z godnością- jeszcze z zimowego spaceru. 

Wczoraj doczekała się swojego przeznaczenia.
 Najpierw zawisły na niej inne jajka, takie brokatowe i bardzo świecące. 
Ostatecznie zmieniłam na te ze sklejki. Może tak i lepiej drewno do drewna, a na pewno spokojniej wizualnie.

Nad drzwiami zagnieździły się zielone ptaszki...

 A to widok na mój ogródek, tak sie cieszę, że wszystko wykiełkowało,

niestety krzak z liściem laurowym wygląda posępnie,

 ale dam mu jeszcze szansę, by się "odbił" i narazie go nie wykopuję.