Maleńki gość, a może już domownik?

   

 Przyleciał zaledwie kilka dni temu. 

Wczepił się chudymi łapkami w kamienną ścianę domu, jak wytrawny alpinista.

 Obejrzał się, spojrzał czarnymi oczkami i od razu skradł mi serce.

 Teraz przylatuje codziennie. Pewnie mogłabym zamknąć go w dłoni. 

Długo szukałam w książkach, kto taki mnie odwiedził. 

I oto przedstawiam Wam mojego prawie prywatnego... kowalika.

Spacer po Lyonie

Lyon znałam i widziałam tylko z perspektywy lotniska, a przecież jest tak niedaleko naszego miejsca zamieszkania. Tutaj kilka chwil jeszcze świątecznych, ujętych podczas wycieczki. I jak się wam podoba?

Moja Gwiazdka

Chciałabym życzyć Wszystkim 

samych dobroci w Nowym Roku, 

aby był spełnieniem marzeń i dobrych snów,

aby każdy jego dzień zaczynał się i kończył uśmiechem,

aby przyniósł wzruszenia, naukę i same cudowne 

uczucia w Waszych sercach.

  Długo by pisać o moich przedświątecznych perypetiach, więc tylko na chwileczkę chciałabym pokazać Wam moje wysiłki przedświąteczne, aby te minione święta były choć troszeczkę takie, jak w  naszym rodzinnym domu w Polsce.

Tak wiec powstało sześć, a tak naprawdę to siedem nowych obrazków, ale tylko sześć udało mi się oprawić. Uszyłam czapki Mikołajowe na krzesła i czerwone poduchy na każde z nich. Zrobiłam bombki karczochowe, kilka na prezenty i dzisiaj już wiem, że bardzo się podobały, co mnie ogromnie ucieszyło,  dwa wieńce z szyszek przyniesionych do domu jeszcze jesienią, uszyłam dwa obrusy i wykonałam kilka małych stroików,a jeszcze jednego renifera / ten, który stoi na stole na tle 4 obrazków/ na prezent dla Dominiki. A między tym wszystkim remonty 3 pomieszczeń  które miały okazać się prostymi zadaniami, a przeistoczyły się w remontowy koszmar.

Na szczęście wszystko powiodło się i święta spędziliśmy w rodzinnym gronie, w świątecznej atmosferze.